Peragal 100 mg tabletki

Country: Polonja

Lingwa: Pollakk

Sors: URPL (Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych)

Ingredjent attiv:

Perazini dimaleas

Disponibbli minn:

Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy Galena

Kodiċi ATC:

N05AB10

INN (Isem Internazzjonali):

Perazinum

Dożaġġ:

100 mg

Għamla farmaċewtika:

tabletki

Sommarju tal-prodott:

30 tabl., 5909990826117, Rp; 500 tabl., 5909990826124, Rp

Fuljett ta 'informazzjoni

1
ULOTKA DOŁĄCZONA DO OPAKOWANIA: INFORMACJA DLA PACJENTA
PERAGAL, 25 MG, TABLETKI
PERAGAL, 100 MG, TABLETKI
_Perazinum _
NALEŻY UWAŻNIE ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ ULOTKI PRZED ZASTOSOWANIEM
LEKU, PONIEWAŻ ZAWIERA ONA
INFORMACJE WAŻNE DLA PACJENTA.
- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją
ponownie przeczytać.
- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do
lekarza lub farmaceuty.
- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go
przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej
osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w
tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub
farmaceucie. Patrz punkt 4.
SPIS TREŚCI ULOTKI
1. Co to jest Peragal i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Peragal
3. Jak stosować Peragal
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Peragal
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. CO TO JEST PERAGAL I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE
Tabletki Peragal zawierają odpowiednio 25 mg lub 100 mg perazyny.
Jest to lek psychotropowy –
neuroleptyk, należący do grupy pochodnych fenotiazyny.
Peragal stosuje się w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii;
ostrych zaburzeń psychotycznych z
urojeniami, lękiem, omamami i objawami rozpadu osobowości; katatonii
(zaburzenie ruchu objawiające się
naprzemiennymi stanami pobudzenia i znieruchomienia); manii oraz
pobudzenia psychoruchowego.
2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU PERAGAL
KIEDY NIE STOSOWAĆ LEKU PERAGAL:
- jeśli pacjent ma uczulenie na perazynę lub inne leki
przeciwpsychotyczne z grupy pochodnych fenotiazyny,
lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych
w punkcie 6);
- jeżeli stwierdzono
ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi;
-w
złośliwym zespole neuroleptycznym;
- w stanach śpiączkowych;
- w ostrym zatruciu lekami nasennymi, opioidami, inny

Karatteristiċi tal-prodott

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO
Peragal, 25 mg, tabletki
Peragal, 100 mg, tabletki
_ _
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNEJ
Peragal, 25 mg
1 tabletka zawiera 25 mg perazyny (_Perazinum_) w postaci 42,1 mg
perazyny dimaleinianu.
Substancja pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna 69,3 mg
Peragal, 100 mg
1 tabletka zawiera 100 mg perazyny (_Perazinum_) w postaci 168,4 mg
perazyny dimaleinianu.
Substancja pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna 191,6 mg
Pełny wykaz substancji pomocniczych
, patrz pkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. WSKAZANIA DO STOSOWANIA
Peragal stosuje się w leczeniu:
- ostrej i przewlekłej schizofrenii;
- ostrych zaburzeń psychotycznych z urojeniami, lękiem, omamami i
objawami rozpadu osobowości;
- katatonii;
- manii oraz pobudzenia psychoruchowego.
4.2. DAWKOWANIE I SPOSÓB DAWKOWANIA
Podanie doustne.
Ostre zaburzenia psychotyczne, katatonia, pobudzenie psychoruchowe
W początkowym okresie leczenia ostrych psychoz ze stanami pobudzenia
psychomotorycznego oraz
objawami manii podaje się dawkę pojedynczą 50 mg do 150 mg na
dobę.
Dawka podtrzymująca dla chorych leczonych ambulatoryjnie wynosi do
300 mg na dobę w dawkach
podzielonych.
Dawka podtrzymująca dla chorych hospitalizowanych wynosi 200 mg do
600 mg na dobę w dawkach
podzielonych, w uzasadnionych przypadkach dawka może być zwiększona
do 800 mg na dobę.
2
Przewlekła schizofrenia
W leczeniu przewlekłej schizofrenii, stosuje się dawki 75 mg do 600
mg na dobę w dwóch lub trzech
dawkach podzielonych. Chorzy leczeni ambulatoryjnie powinni
rozpocząć leczenie od mniejszych dawek,
następnie dawkę należy stopniowo zwiększać aż do uzyskania
pożądanego efektu. U chorych
hospitalizowanych należy rozpocząć leczenie od większych dawek, w
celu uzyskania szybkiego efektu
leczniczego.
Nie zaleca się nagłych zmian dawkowania, ponieważ zwiększa to
ryzyko wystąpienia działań
niepożądanych.
M