Witamina C monovitan 100 mg Tabletki drażowane

Charakterystyka produktu

                                1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1.
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Witamina C monovitan, 100 mg, tabletki drażowane
Witamina C monovitan, 200 mg, tabletki drażowane
2.
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Witamina C monovitan 100 mg tabletki drażowane
Jedna tabletka drażowana zawiera odpowiednio 100 mg kwasu askorbowego
_(Acidum ascorbicum)._
Substancja pomocnicza: sacharoza 80,00 mg, żółcień chinolinowa
(E104) 0,46 mg.
Witamina C monovitan 200 mg tabletki drażowane
Jedna tabletka drażowana zawiera odpowiednio 200 mg kwasu askorbowego
_(Acidum ascorbicum)._
Substancja pomocnicza: sacharoza 132,00 mg, żółcień chinolinowa
(E104) 0,76 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki drażowane
4.
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1
WSKAZANIA DO STOSOWANIA
-
stany niedoboru witaminy C (np. szkorbut);
-
stany zwiększonego zapotrzebowania na witaminę C (np. zakażenia
wirusowe i bakteryjne,
również w okresie rekonwalescencji, trudno gojące się rany,
intensywny wysiłek fizyczny,
długotrwała gorączka, nałogowe palenie tytoniu, stany zaburzonej
odporności organizmu);
-
zapobieganie niedoborom witaminy C (np. podczas stosowania diety
eliminacyjnej).
4.2
DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA
Zwykle lek stosuje się następująco:
_Dorośli _
_leczniczo: _
od 500 mg do 1000 mg na dobę,
_zapobiegawczo_
: 200 mg do 500 mg na dobę.
_ _
_Dzieci od 5 roku życia: _
_leczniczo: _
od
_ _
100 mg do 200 mg na dobę.
4.3
PRZECIWWSKAZANIA
-
Nadwrażliwość na kwas askorbowy lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1 .
-
Nie należy stosować dużych dawek witaminy C (powyżej 1 g na dobę)
w kamicy nerkowej oraz
w zaburzeniach metabolizmu żelaza.
2
4.4
SPECJALNE OSTRZEŻENIA I ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE STOSOWANIA
Kwas askorbowy należy stosować ostrożnie u pacjentów z
hiperoksalurią, niedoborem dehydrogenazy
glukozo-6-fosforanowej,
u
osób
ze
skłonnością
do
tworzenia
złogów
mineralnych
w
układzie
moczowym, u pacjentów z hemochrom
                                
                                Przeczytaj cały dokument